"Annemin gözü önünde babamı vahşice yaktıklarında annem ona engel olmak istedi. Fakat barbar Ermeniler 3 kurşun yarasıyla onu yaraladılar, annem hala o yaralaerın iyileşmesi için uğraşıyor."

Bunları anlatan Ülker İsrafilzade Kelbecer il 18 nolu tam orta okulda eğitim görüyor. Annesi anneannesiyle beraber ermenilerin elinde 2 ay rehinlikte bulundu. Annesi yaşadığı o vahşeti anımsattığında, şimdi de gözyaşlarını bilmiyor. Ailesine karşı yapılan vahşeti Ülker kalp ağrısıyla anlatıyor. O, suçsuz yere akıtılan kanların yerde kalmayacağına inanıyor. 

Ülker İSRAFİLZADE – Kelbecer okulunun öğrencisi: "Bu trajedi yerde kalmamalıdır, onlar bizim işlenen vahşetler unutulmamalı, o topraklar tekrar geri almalıyız."

Kelbecer hakkında konuşmak çok ağırdır, diyor Sabir Mustafayev. Yıllardır toprak özlemiyle yaşıyorlar. Kelbecer`e olan sevgisini sadece şiirler yazmakla avuttuğunu söylüyor Sabir bey.

Sabir Mustafayev: “Terter nehrinden Murov dağı`na kadar bölümü yaya olarak geldim. O karda yürüyerek geldim, çok acılı günlerdi. Murov`da donan insanları gördüm. Onlara yardım etmek te zordu, kendimizi zorla taşıyorduk, buna rağmen, insanlar birbirine yardım ediyorlardı."

İdaye Camalova da Kelbecer'in işgal edildiği günü dehşetle anıyor: "Çok ağır günlerimiz geçti, tüm malvarlığımızı bırakıp geldik, kırk yıl boyunca ne kazandıysak, hepsini kaybettik. Çok güzel günlerimiz vardı. Şimdi biz o günlere geri dönemeyiz."

Anımsatalım ki, Kelbecer birkaç gün süren savaşlardan sonra 1993 2 Nisan tarihinde işgal edildi. Dağlık Karabağ topraklarının dışında bulunan 1936 kilometrekare yüzölçüme sahip Kelbecer'in işgali sırasında 511 sivil insan şehit edildi, 321 kişi esir alındı.

İşgal sonucunda Kelbecer`de 130 yerleşim birimi Ermenilerin kontrolüne geçti. 97 okul, 9 çocuk kreşi, 116 kütüphane, 43 kulüp, 42 kültür evi, 9 hastane, 13 bin bireysel konut yerlebir edildi.